12,5 jaar lid bij KNA

Afgelopen woensdag was de algemene ledenvergadering bij KNA.
Een week daarvoor op de repetitie kregen Roel, Arnel en ik al te
horen dat we op de ALV een speldje zouden krijgen, dus of we 
aanwezig wilde zijn, eventueel met partner. M’n ouders wilde ik
het niet aandoen om op de ALV aanwezig te zijn en besides,
het interesseert ze toch geen reet. M’n beste vriend werkt in 
Amsterdam dus die redde het ook niet vanuit z’n werk. Maar ik vond
het wel prima, ik vierde het gewoon met m’n twee KNA-maatjes Roel
en Arnel. Tenslotte werden we alle drie gehuldigd dus dan kunnen
we het net zo goed met elkaar vieren!

De ALV begon om half 8 en eerst werden de financiën van de club
doorgenomen. Pieter, onze penningmeester, had het allemaal
netjes gedaan en we hebben zelfs 15,000 euro over om eindelijk
eens nieuwe uniformen te kopen. Die wollen broek (die absoluut
alleen voor heren geschikt is qua pasvorm met bierbuik en al 
ingecalculeerd) mag eindelijk de deur uit! Voor de
heren komt er waarschijnlijk een smoking, maar voor de dames
was er flink wat discussie. Sommigen zijn bang dat de uniformiteit
van het orkest verloren zal gaan als de dames een vrije kledingkeuze
hebben (zwart, of zwart-wit). Ik vind het juist een deftige uitstraling
hebben. Neem bijvoorbeeld het concertgebouworkest.
De mannen zitten daar in smoking, en de dames hebben iets zwarts
aan. De een heeft een jurk aan, de ander een nette broek met iets
moois daarop. Ik denk dat het bij KNA ook wel kan werken,
maar dan moeten we inderdaad wel strikte regels hebben. Ik wil
bijvoorbeeld heel graag een mooie avondjurk aanschaffen, dat lijkt
me geweldig! Maar een ander wil liever een broek aan en dat moet
dan ook kunnen. Tineke opperde om met alle dames samen te gaan
winkelen. Dat lijkt me ontzettend hilarisch, maar ik zie het er niet
echt van komen. Na de discussie over de kleding en wat andere
puntjes van het bestuur waren de jubilarissen aan de beurt!
Ik voelde zelfs spanning opkomen in m’n buik, want iedere jubilaris
zou toegesproken worden door een maatje uit het orkest.
Eerst werden Isa en Jet (twee dames die op oudere leeftijd zijn
begonnen op klarinet) in het zonnetje gezet. Respect voor hen hoor,
ze zijn begonnen toen ze al 55 waren, dan is het veel moeilijker
om nog een instrument te leren. Ze hebben het soms wel moeilijk in 
het orkest, maar ze blijven goed oefenen en hebben het wel naar
hun zin. Daarna riep de voorzitter Karin naar voren. Karin is de
vrouw van de dirigent en zij zit naast mij in het orkest. Ik moet zeggen
dat ik al hoopte en vermoedens had dat zij me zou toespreken.
Normaal is ze namelijk niet op de ALV en toen ik haar zag binnen
komen vroeg ik al: “hey, kom jij ook? Ik kom voor iets heel belangrijks
vandaag”. Haar ogen twinkelden een beetje en ze zei met een
plagerig glimlachje iets in de trant van “oh, echt waar?” 
Dus toen zij naar voren liep waren mijn vermoedens bevestigd en
ik vond het heel lief dat ze helemaal vanuit Zelhem was gekomen
om een praatje te houden! Ik liep naar voren en voelde me zowaar
zenuwachtig. Karin had goed research gedaan naar mijn carriere
bij de vereniging.

Later zei ze dat ze me had ondervraagd tijdens repetities
zonder dat ik het door had. Zo was ze erachter gekomen dat ik
op 9-jarige leeftijd ben begonnen bij KNA. Het eerste jaar had ik les
en toen begon ik bij het jeugdorkest. Daar zat ik drie jaar en toen
mocht ik door naar het harmonieorkest. Daar zat ik een paar jaar
op de derde klarinet en toen heb ik vervolgens een poosje
alt-klarinet gespeeld. Toen kwam er een plaats vrij bij de solo-klarinetten
en nu zit ik sinds drie jaar naast Karin. Ze zei dat ze heel blij
was mij als buurvrouw te hebben. Verder vertelde ze nog
dat ik actief ben bij de jeugdcommissie en dat ik het Partituurtje
in elkaar zet. Ook vermeldde ze dat ze het grappig vond dat ik vaak
nogal pips aankom op repetities van KNA of het Wegenbouworkest
(waar zij en ik ook bijzitten) als ik naar een feestje ben geweest 
de vorige avond. Tja, daar sta je dan voor een zaal vol mensen 
met een rode kop. Ik vond het praatje van Karin heel leuk en stond 
met een brede grijns op m’n gezicht en tegelijkertijd kon ik me 
wel slecht een houding geven. Het is toch moeilijk om complimenten 
in ontvangst te nemen voor een volle zaal. Ik genoot er wel van, 
maar nu is het wel weer even goed voorlopig!

Nadat de ALV was afgelopen bedankte ik Karin nog voor haar
toespraak en ik meende het uit de grond van mijn hart. Echt
super dat ze zoiets voor mij heeft gedaan. Arnel en Roel hadden
hun speldje ook gekregen voor 12,5 jaar lidmaatschap. Theo 
was 25 jaar lid en kreeg een zilveren speldje. Tezamen met alle
jubilarissen gingen we op de foto. Nicole en Jeroen maakten
foto’s dus die post ik later wel even als ik ze heb ontvangen. 
Het is mooi om te bedenken dat ik al meer dan de helft van mijn
leven lid ben bij KNA. Het orkest neemt een belangrijke plaats
in mijn leven in en ik ben zeker van plan om het 50-jarig jubileum
te halen!